Op 23 november 2021 trad Nakia Stephens, Sunrise Social Media Lead, toe Zuiderlingen op New Ground (SONG) campagneleider, Robert-John Hinojosa, voor een gesprek over gemeenschapsorganisatie, mensgerichtheid en multiraciale en klassenoverschrijdende organisatie in het Zuiden.
SONG is een beweging voor LGBTQ-bevrijding over alle lijnen van ras, klasse, vaardigheden, leeftijd, cultuur, geslacht en seksualiteit in het Zuiden. SONG stelt zich een duurzaam Zuiden voor dat het beste van zijn vrijheidstradities belichaamt en werkt aan de transformatie van onze economische, sociale, spirituele en politieke relaties. Ze stellen een multi-issue beweging voor zuidelijke gerechtigheid voor die ons verenigt over klasse, leeftijd, ras, bekwaamheid, geslacht, immigratiestatus en seksualiteit; een beweging waarin LGBTQ-mensen – armen en arbeidersklasse, immigranten, gekleurde mensen, plattelandsmensen – onze rechtmatige plaats innemen als leiders die de erfenis en toekomst van onze regio vormgeven. Ze zijn toegewijd aan het herstellen van een manier van zijn die onze collectieve menselijkheid en afhankelijkheid van de aarde erkent.
Interview
Naki:
Als je gewoon je naam, voornaamwoorden, je huidige rol in SONG en je verhaal zou kunnen noemen. Dit kan iets superkorts zijn of iets langer als je wilt, maar we horen graag over je persoonlijke reis en hoe dat past in je organisatie met SONG.
Robert-Jan:
Hé, dus mijn naam is Robert-John, twee woorden, één naam, heel zuidelijk, heel brutaal. Ik gebruik hij/hem voornaamwoorden. Mijn huidige rol is campagneleider voor zowel de C3 als onze C4 en onze PAC. Mijn verhaal en hoe ik bij SONG betrokken raakte... Ik begon met organiseren voordat de meesten van jullie allemaal waren geboren. Dus ik was een beetje klein in de jaren negentig en ik raakte betrokken bij de coördinatie van burgerrechten met de NAACP en de Urban League als jeugd en later in de late jaren 90, waar ik al uit de kast was gekomen en een beetje betrokken was bij LGBT-ruimten. Ik was toevallig bij een Pride en werd door een groep mensen gevraagd en kreeg te horen dat ik deze echt geweldige dope persoon moest ontmoeten die Mandy Carter bleek te zijn. Een van de medeoprichters van SONG en gewoon een briljant, briljant persoon...
En dus, Mandy Carter, bracht ze me dichter bij het vuur, nodigde me uit om naar het Highlander Center te gaan, en daar ontmoette ik uiteindelijk een aantal andere mede-oprichters van Southerners on New Ground. En een paar van die organisatoren daar kort daarna, ik maakte deel uit van het bestuur van SONG en deed toen gewoon mijn eigen organisatie hier in South Carolina, en groeide ook met hen mee, en kreeg mijn politieke opleiding via het eerste inheemse collectief. Ik ben net begonnen met het opbouwen van mijn politieke opleiding en mijn ideologieën over wat het betekent om abolitionist te zijn. En dan leidt dat soort ons naar 2019 en Southerners On New Ground als een C3, en beginnen we een dieper gesprek te hebben over hoe het eruit ziet voor ons om echt door te dringen van materiële, voorwaardelijke verandering voor onze mensen.
Naki:
Ik hou daarvan. Ik hou van alles wat je zei, vooral over het autonomie-aspect. Ik denk dat er altijd een verhaal is om te duwen en te duwen en te duwen en te duwen en rechtdoor te gaan voor de moeilijke vraag. En dat is wat mensen ervan weerhoudt om met je in contact te komen, punt uit. Of je nu probeert om ze iets kleins te laten doneren of gewoon naar buiten komt en betrokken raakt bij gemeenschapsevenementen.
Robert-Jan:
In elke ruimte waar ik naar binnen ga en met al onze hoofdstukken werk, zou ik tegen iedereen zeggen: "nee's zijn heilig." Als je een "nee" hoort, is dat heilig en maakt het een einde aan alles. Mijn taak is dan om in dit werk in beweging te blijven. Zodat uiteindelijk dat ja, gezegend wordt. Want als je dan terugkomt en het is "Ik ben klaar om dit te doen" of je hebt ons in actie gezien, dan kun je je keuzes maken van wat je voelt dat goed is. Maar op elk moment hoor je nee. Ja, je valt terug en stopt met zwetende mensen. Ik zou je de hele dag kunnen vertellen wat ik doe, de hele dag. We zouden dit de hele dag kunnen doen en het is mooi, maar je hebt gezien dat werk het belangrijkste is. Want uiteindelijk is dat werk wat je drijft. We stoten het tandvlees, doen niets - we creëren alleen hete lucht. Maar ik ben eigenlijk aan het werk: dat is traagheid, dat is energie. Ik laat iets gebeuren. We maken iets, we gaan vooruit. Dan komt alles samen.
Naki:
Ik heb het gevoel dat ik al zoveel van je leer in vijf minuten! Heel erg bedankt. Oke. Volgende vraag. Dus ik heb het gevoel dat je dit al een beetje hebt aangeroerd, maar waarom zo zwaar campagne voeren voor bevrijding, specifiek in het zuiden? Ik denk dat het Zuiden een heel rijke geschiedenis heeft als het gaat om al dit werk. Of dat nu afschaffing is, homorechten, vechten voor alle verschillende gerechtigheid die we nodig hebben. Maar waarom het Zuiden als regio? Waarom niet New York City of een andere ruimte? Wat is er speciaal aan het zuiden voor jou?
Robert-Jan:
Dus één: Outkast vertelde ons dat het Zuiden iets te zeggen heeft, maar het Zuiden is de spil geweest van de meeste van onze burgerrechtenbeweging. Het Zuiden was de schepping van deze natie. Wetende dat rechts het zuiden gebruikt als proeftuin voor elk van hun verraderlijke beleidsmaatregelen, dan wordt dat beleid wetgeving en vervolgens voedt het de rest van de natie.
Er is een oud gezegde dat luidt: "zoals het zuiden gaat, zo gaat de natie." Dus ze houden dit idee vast, wat er ook gebeurt in het zuiden, de hele natie zal volgen. Wat dan ook, wie het zuiden wint, wint elke nationale verkiezing. Het beleid begint hier dus, zodat we rechts kunnen bestrijden en dat verraderlijke beleid kunnen bestrijden.
We zien bewegingen van alle plaatsen komen, maar we kunnen het beste geloven dat we in het zuiden al historisch gezien elke grote beweging hebben doorlopen, van milieu tot handicap, tot burgerlijk, tot menselijk, tot beroepsmatig, tot economie, tot huiselijk, alles hier ingebed in het Zuiden is een imperialistisch kapitalistisch systeem dat deze natie heeft gecreëerd met zijn geboorte in Charleston, South Carolina. Rechts? Dus begrijpend dat het Zuiden een wortel heeft in dit land, begrijpend dat de rechten, sinds ze teruggingen naar Goldwater van de regering-Nixon, een zuidelijke strategie noemden die zei: "al het werk zal in het zuiden worden gestoken" en omdat het zuiden dan nemen wat de natie moet doen. Dat weten we dus.
Ik waardeer al het werk dat landelijk gebeurt, want op alle plaatsen is werk nodig, maar het werk is hier, het gebeurt hier. Denktanks, jullie grote rechtse denktanks zijn hier en denk ook aan jullie grote kerncentrales. Het is allemaal met elkaar verbonden. We zijn hier om het zuiden en het imago van al onze mensen weer op te bouwen en dat is met bevrijding op de voorgrond. Daarom doen we dit werk in het Zuiden. Daarom geloven we in het Zuiden. En daarom blijven we in het Zuiden.
Naki:
Absoluut. Ik hield van SONG van een afstand en zoals je al zei, ik heb het werk gezien en ik ben er van een afstandje in geïnvesteerd, maar het is echt geweldig om je er zo persoonlijk over te horen praten en ik denk dat als je praat voor mensen over SONG, ze weten dat het werk gaande is, dat SONG iets heel speciaals in deze ruimte brengt dat andere mensen gewoon niet doen.
Oke. Ik ga naar de volgende q. Ik weet dat bevrijding een groot doel is, afschaffing, elke vorm van bevrijding, een enorm doel. Maar er zijn natuurlijk projecten en er zijn verschillende programma's om jullie allemaal te helpen bouwen aan dat doel, dus wat is een huidig of vorig project waar SONG op dit moment aan werkt dat belangrijk of vitaal voor je is?
Robert-Jan:
Ik zal dat in twee delen splitsen omdat ik aan beide kanten van de organisatie zit. Dus op Southerners on New Ground of onze C3, heeft voor mij echt onder onze paraplu van "Free from Fear" gestaan, wat ons bredere bevrijdingswerk is, namelijk "End Money Bail", "Black Mama Bailout", dat werkt binnen de gemeenschap is briljant. En dan zijn er onze zwarte leiderschapscohorten, het 'Lorde's Work genoemd naar Audre Lorde.
Toen aan mijn C4 PAC-kant van SONG Power voor mij echt een van de dingen was die het grootste hoogtepunt was, was ons tweede verkiezingswerk in Georgia voor Warnock en Ossoff. Een paar dagen na de algemene verkiezingen zeiden we: 'Dit gaat eruit. Gaan we verkiezingen houden?" En snel en vies zei ja, ja. Toen kregen we onze cohorten en onze teams en onze commercie bij elkaar.
En we voerden deze campagne waar we het deden in het Engels, Spaans en ASL. We klopten op 150,000 of hadden contact met 150,000 kiezers in de staat. En we deden het in het Engels, Spaans en ASL. We deden het virtueel en we deden het door persoonlijk op de deur te kloppen. We hadden een jaar eerder al gewerkt aan het bedenken van een hybride manier om nog steeds een grondspel in onze campagnes te hebben en toch virtueel te zijn. En we waren een van de weinige die we kenden van organisaties aan de linkerkant die echt duidelijk waren over ons CDC-beleid en deze navolgden.
Die impuls hebben we gezien. We zagen mensen uitgaan, we zagen de toename van stemmen. We zagen, we waren op onze laatste dag, oh shit, we hebben dat mogelijk gemaakt. GA is blauw. En het was, niet om van iemand anders weg te nemen, maar we vermalen en we zagen aantallen van de ruimtes waar het niet toenam. We zagen mensen. We wisten het, we hebben mensen geregistreerd. We hebben die shit gedaan. We gaan onze bloemen halen. En we winnen niet altijd. We verliezen meer dan we winnen.
Naki:
O ja.
Robert-Jan:
Dus als we overwinningen hebben, vooral grote overwinningen en overwinningen dat we zo toegewijd waren aan dat werk, was geweldig. En dan komen we uit onze zoom-oproepen, stretching. Ik heb ongeveer een week vrij voordat ik weer aan het werk ga en ik zet de tv aan en deze mensen vallen binnen. Er is een opstand gaande vanwege 6 januari. En dat was onze laatste dag. En dus zag ik de rommelpositie van hoe het eruit ziet als we zien dat zwarte mensen en homo's aan de macht komen en "dit zijn wij niet" en we langzaam teruggaan naar Tulsa en naar Rosewood.
Naki:
PRECIES. Ik heb het gevoel dat er zoveel dingen waren om zelfs maar uit te pakken. Ik bracht dit net naar voren, ook al liet je het veel beter klinken dan ik. We hadden het over ons verkiezingswerk in Sunrise en hoe we op al dit verschillende werk wilden voortbouwen. En toen probeerden we erachter te komen, oké, dus wat, hoe vertellen we dit verhaal aan mensen? Het is duidelijk dat het electorale stuk is, niet het einde dat alles is om aan de macht te komen. Dat is niet het enige wat we proberen te doen, maar het is een groot deel van het verhaal, vooral met de midterms van 2022 die eraan komen.
En veel mensen zullen zeggen: "Ik haat dit gewoon en ik wil het niet doen." En dat is ook gaaf. Maar ik denk ook dat het belangrijk is om tot de kern van die zeer specifieke verhalen te komen, zoals wat je zei. Ik bracht dat letterlijk ter sprake, rond het tijdperk van de wederopbouw, toen zwarte mensen begonnen te bloeien, massaal naar buiten kwamen, meer stemden dan blanke mensen en we de noodtoestand zagen van poll-belastingen enz. enz. Er is hier zoveel te zeggen over bouwvreugde terwijl tegelijkertijd macht wordt opgebouwd in gemeenschappen. En om die overwinningen te vieren.
Robert-Jan:
Ja. Ik denk dat dat echt is. En ik denk dat politieke opvoeding van fundamenteel belang is. Er zijn mensen die niet kunnen stemmen omdat de overheid dat niet toestaat. En dat is echt, er zijn andere mensen die niet stemmen omdat ze historisch gezien gewoon gebeuren of gewoon niet weten of niet geloven, ik heb een aantal keren gehoord in dit werk, er verandert niets of het gaat niet gebeuren, het is al besloten, soms is het gewoon echt gepraat, hoe ga ik verdomme stemmen, ga ik iets veranderen. Ik kan geen vrije tijd krijgen. Ik kan dit niet krijgen. Wie gaat me daarheen brengen? Ik rij niet zo met de bus. Er zijn allerlei barrières die echte barrières zijn. Dus het gaat ook over wat we kunnen doen als we beginnen met het wegnemen van een aantal van die barrières, als we beginnen met het wegnemen van een aantal van deze barrières, aangezien we ook een politieke opleiding geven. Ik hou van politiek onderwijs, ik hou van de breedte ervan, maar ik geloof ook in politiek onderwijs dat is geworteld in waar mensen zijn, want als je weet wat je gemeenschap heeft meegemaakt, als je het land kent waarop je je bevindt, als je begrijpt "Ik ben op het land van Congaree", als je weet dat inheemse mensen op deze gronden waren en op deze gronden werden begraven, is dat anders.
Naki:
Je hebt gelijk. Er is hier zoveel om over na te denken met erkenning van het land en wetende hoeveel van jullie geschiedenis geworteld is in imperialisme en kolonialisme. Wat zie je als het meest uitdagende onderdeel of het grootste obstakel als het gaat om het organiseren in het Zuiden of het doen van dit werk? Wat is het grote ding? Of misschien is het een reeks kleine dingen, maar ja.
Robert-Jan:
Ja, voor mij zijn het middelen. Er zijn een aantal nationale organisaties die geen van de middelen in het Zuiden willen steken, met name homo- of homoorganisaties. Om dit werk te laten vorderen, moeten we eerlijke gesprekken voeren over hoe het eruitziet als dingen transactioneel zijn, wanneer dingen ongepast zijn en wanneer dingen onze gemeenschappen niet ten goede komen.
Ik geloof echt dat als we materiële voorwaardelijke verandering willen en we een verschuiving willen zien, ik er 100% voor pleit en aan dek sta voor het Zuiden. Het regionale zuiden is waar al dit werk gebeurt en zoveel kan van rechts worden geblokkeerd. Er kan zoveel in de kiem worden gesmoord met de juiste middelen, met de juiste machtsstructuur.
Omdat we vinden dat dat nodig is. Omdat we ook, nogmaals, we proberen niet transactief te zijn. We proberen te kijken of we je kunnen optillen. En er zijn bepaalde dingen die we niet kunnen doen. Ik wou dat ik elke dag cheques kon krijgen voor al mijn mensen. Maar als we een soort uitwisseling kunnen doen waarbij we je meer kunnen geven dan wat de DNC zou geven of het recht zou geven, dan hebben we het er ook over om dat voor onze gemeenschap te doen. Op welke manieren we ons kunnen laten zien en voor onze mensen kunnen zorgen. Dus ja, het uitdagende deel en het grootste obstakel in het Zuiden is het gebrek aan middelen, een vrijblijvendheid van nationale organisaties die het hele gamma bepalen in hun perspectieven over waarom het Zuiden niet belangrijk is. En nogmaals, South heeft iets te zeggen, we komen opdagen en komen erdoor. En zo zal het zijn, het is een tijd om te erkennen dat dit werk plaatsvindt en dat er hier in het zuiden moet worden geïnvesteerd
Naki:
100%. De hele draad van dit gesprek is gewoon: je hebt gelijk. Je hebt gewoon gelijk. Oke. Dus wat is je advies voor iemand die mee wil doen aan SONG, maar niet weet waar te beginnen?
Robert-Jan:
SONG heeft hoofdstukken in het hele Zuiden, dus het hangt ervan af waar je woont. Ik denk dat de beste en gemakkelijkste manier is om naar onze website te gaan. Social media is high, hot. Zo vind je alles terug. We hebben unleashpower.org dat je alle informatie geeft over onze C4 en ons PAC-werk. Dan hebben we southersonnewground.org, allemaal één woord. En dat geeft je ook onze C3. Dus je krijgt een bredere reikwijdte van het overkoepelende werk dat we doen, hoe we onze visie neerleggen, hoe we op één lijn liggen, onze geschiedenis.
Op onze sociale media zijn we @ignitekindred en je kunt het werk zien dat we elke dag doen. We zijn hier niet om te bulldozeren. We zijn hier om mee te doen, we zijn kameraden, we zijn mede-samenzweerders in al dit bevrijdingswerk. Als jij toegewijd bent, zijn wij toegewijd. En zo doen we het.
